Obszar Ameryki Środkowej rozciąga się od Florydy aż do ujścia Orinoko. Oprócz części kontynentu obejmuje on także wielkie i małe Antyle. Z ichtiologicznego punktu widzenia obszar ten jest niezwykle interesujący, jako że przebiega przezeń granica, wzdłuż której żyją obok siebie gatunki typowe zarówno dla wód Ameryki Południowej, jak i Północnej. Meksyk wraz z półwyspem Kalifornijskim na północnym zachodzie i Półwysep Jukatan na wschodzie jest terenem przeważnie górzystym, z wielką liczbą ciągle czynnych wulkanów. Przybrzeżne rejony Meksyku pokryte są głównie zaroślami namorzynów (mangrowe) łączącymi się z rozległymi sawannami, a w kierunku południowym i południowo-wschodnim z dżunglami porastającymi wschodnie stoki gór. Górski charakter regionu sprawia, że niemal wszystkie rzeki mają duże spadki jednostkowe.
Najbardziej charakterystyczną grupą ryb Ameryki Środkowej są gatunki z rodziny piękniczkowatych i z rodziny karpieńcowatych. Wiele z nich jest nie tylko najbardziej poszukiwanymi rybami akwariowymi, lecz także nieocenionymi sprzymierzeńcami człowieka w walce z malarią (żywią się bowiem larwami komara widliszka). Inną charakterystyczną dla tego obszaru rodziną są żyworódkowate. Spotyka się tutaj nielicznych przedstawicieli gatunków kąsaczowatych i pielęgnicowatych.
W Ameryce Północnej uwagę akwarystów przyciągają wschodnie wybrzeża Kaliforni oraz niziny graniczące ze wschodnimi wybrzeżami Teksasu aż do Południowej Karoliny. Wielka Missisipi, której dorzecze obejmuje znaczną część Stanów Zjednoczonych, jest m.in. miejscem zamieszkania drapieżnych ryb z rodziny niszczukowatych. Są one często eksponowane w wielkich akwariach publicznych.
Na specjalną uwagę zasługuje przyroda Florydy, a zwłaszcza leżący na południu Park Narodowy Everglades. Miejscowy klimat, dzięki znacznemu wpływowi Golfsztromu, stworzył naturalne warunki tropikalne. Strumienie i rzeki płyną tutaj przez gaje palmowe, tworząc po drodze mnóstwo drobnych zbiorników wodnych będących zarówno słodko-, jak i słonowodnym azylem dla bogatej ichtiofałny, w tym bassowatych, zwanych także "okoniami słonecznymi".
STATYSTYKI: |
